Melek Numaranızı Öğrenin

Sevgi Vermekte Sorun Yok Ama Kabullenmek Benim İçin Gerçekten Zor

Sevgi vermekte hiç sorun yaşamadım ama başkalarından sevgi almayı gerçekten zor buluyorum. Bu, günlük olarak mücadele ettiğim bir şey. Üzerinde çalışmam gerektiğini biliyorum ve yavaş yavaş ilerleme kaydediyorum ama bu kesinlikle benim için bir meydan okuma.


Bir ilişki içindeyken, dikkatimin %110'unu partnerime veririm. Birine onu sevdiğimi göstermek bana çok doğal geliyor ama nedense, karşılık verdiklerinde bunu kabul edemiyorum.

Kendimi bildim bileli bu şekildeydim.

Bu yeni bir şey değil. Aşkı kabul etmekte her zaman zorlanmışımdır. Küçükken annem bana sarıldığında, sanki onu içime alamıyormuşum gibi gevşerdim. Bugün bile, insanlar sarılmaya gittiklerinde nasıl kıvrandığımı yorumlayacaklar. Garip ama kontrol edemediğim doğal bir tepki. Başarılı bir ilişkiye sahip olmak için bunu aşmam gerektiğini biliyorum ama nasıl yapacağımı gerçekten bilmiyorum.

Romantik ilişkilerim her zaman dengesiz hissettirir.

İlişkiler benim için hiçbir zaman kolay olmadı ve asla yürümemelerinin sebebinin partnerimin onun sevgisini kabul etmeye tamamen açık olmadığımı hissetmesi olduğunu anlamaya başlıyorum. 'Seni seviyorum' diyen ve duygularımı dile getiren ilk kişi ben olacağım ama onun da aynısını yapması için neredeyse fiziksel olarak beni kovalaması gerekiyor.

Kendimi hep yalnız buluyorum.

Bunun üzücü yanı, sevgimi avuç avuç vermeme rağmen, insanlara en çok ihtiyacım olduğunda hep yalnız kalıyorum. Bir arkadaşı ihtiyaç duyduğunda her zaman ilk teselli eden ben olurum ama çok nadiren bu tür bir ilgiyi geri alırım. İstemiyor veya ihtiyacım yokmuş gibi davrandığımda neden yapayım?


Bunu kabul etmemin önünde kalıcı bir engel varmış gibi geliyor.

Ne kadar kalp açıcı meditasyon yaparsam yapayım ve ne kadar 'Aşkı kabul ediyorum' olumlamaları söylesem de, beni aşkı tam olarak kabul etmekten alıkoyan kalıcı bir engel var. Eskiden annem bana sarıldığında gevşeyip gevşeyip gevşemem yetişkin hayatımda da oluyor. Benimle olmak için gerçekten kendine güvenen bir insan gerekiyor çünkü doğam gereği sevilmekten korkuyorum ki bunu düşündüğünüzde hissetmek çok garip bir şey. Herkesin peşinden koştuğu tek şeyden kim korkardı? Ben, sanırım.

Aşkın bir manipülasyon aracı olarak kullanıldığını gördüm.

Nedense, biri bana, özellikle de bir erkeğe sevgi gösterdiğinde, benden bir şey almaya çalışıyor ya da bu kötü bir yerden geliyormuş gibi hissediyorum. İlk korkunun nereden geldiğini kim bilebilir, ama benim için kalıcı bir düşünme biçimi gibi.


>